Case study
Powiększanie ust jest sztuką, która wymaga od zabiegowca szczególnych umiejętności. Łatwo jest powiększyć wyjściowo spore ładne usta. Sztuką z trudnych, małych, asymetrycznych ust stworzyć piękny kształt i stosowny rozmiar, unikając nienaturalnych efektów.
Natalia Romanowska
Dla zabiegowca wykonującego modelowanie ust niezbędna jest nie tylko wiedza o anatomicznych strukturach tego regionu twarzy, takich jak naczynia, nerwy, mięśnie, więzadła, poduszki tłuszczowe. Również normalna powierzchniowa anatomia, która ulega zmianom pod wpływem naszej ingerencji kwasem hialuronowym.
Co znajdziesz w artykule?
Anatomia ust
Płaszczyzna skóry wokół czerwieni wargowej jest nieco cofnięta, nie jest nabrzmiała, ani dominująca nad czerwienią wargową (10). Zagłębiony obszar skóry od przegrody nosowej do guzka górnej wargi [łac. tuberculum labii superioris] (5), ograniczony po bokach kolumienkami (6), nazywa się rynienką podnosową [łac. philtrum], co w tłumaczeniu z greckiego φίλτρον oznacza „całować”. Tuż nad konturem czerwieni wargowej znajduje się biały wałek (1) – miejsce przejścia skóry w śluzówkę suchą czerwieni wargowej. Jest uwydatniony około 2 mm tuż przed czerwienią (dlatego odbija światło). Linia czerwieni górnej wargi układa się w kształcie rozciągniętej litery M. Otrzymała nazwę łuku Kupidyna (od nazwy rzymskiego boga miłości, który strzelał z łuku, trafione w ofiary strzały powodowały zakochanie się).
Czerwień wargowa górnej wargi
Anatomicznie czerwień wargowa górnej wargi jest podzielona na 3 części: 2 boczne (9) i środkową – guzek górnej wargi (5). Miejsce połączenia tych części możemy obserwować jako wcięcie w linii dolnej górnej wargi (2). Dolna warga jest podzielona bruzdą środkową (nr 7) na 2 części jednakowej wielkości (nr 4). Taki podział wynika z embriologicznego rozwoju ust. Rynienka podnosowa i guzek wargi górnej pochodzą z innego wyrostka, niż lateralne części górnej wargi. W 5. tygodniu rozwoju płodowego następuje połączenie dwóch bocznych szczękowych i jednego środkowego nosowego wyrostka (2). W taki sposób powstaje górna warga. Natomiast dolna warga kształtuje się w wyniku połączenia w linii środkowej dwóch wyrostków żuchwowych. Dlatego często warga dolna jest przedzielona środkową bruzdą (7). Powierzchnia suchej śluzówki czerwieni wargowej ma mniej lub bardziej wyraźny rysunek dzięki licznym bruzdom i liniom na jej powierzchni (8).
Wariantów powierzchniowej anatomii ust jest niezliczone mnóstwo. Natomiast wiedza o klasycznej budowie ust, wynikającej z rozwoju embriologicznego, ma służyć za dobrą podstawę przy wykonywaniu zabiegu modelowania i powiększania ust.
Słowiański fenotyp
Przy pracy z ustami niezbędne jest uwzględnienie etnicznego fenotypu pacjentki. Na swoim terenie pracuję ze słowiańskim fenotypem. Wiadomo, ten typ urody charakteryzuje się w większości przypadków niedużymi ustami [zdj. 5,6,7]. Wykonując zabiegi na tym typie ust niestety jesteśmy narażeni na uzyskanie nienaturalnego efektu końcowego. Dlatego niezwykle ważne jest zrozumienie zasad zachowania się preparatu z kwasem hialuronowym w ustach. Jeżeli to zrozumiemy, będzie nam łatwiej przewidywać efekt końcowy modelowania ust o różnej budowie.
Na początek zaprezentuję przypadek, który odwzorowuje klasyczne zachowanie preparatu kwasu hialuronowego w ustach [zdj. lewe górne]. Górna warga bez kwasu (2 tygodnie po użyciu hialuronidazy), z zaznaczonym rysunkiem śluzówki (obecne są bruzdy i linię). Dolna – po latach wypełniania kwasem, w wygojonym stanie (napięta, błyszcząca, z zatartym rysunkiem czerwieni). Usta jakby napełniają się kwasem, co powoduje rozciągnięcie ich powierzchni. W związku z powyższym możemy mówić o tzw. „pojemności ust”, którą możemy ocenić palpacyjnie, dotykając czerwieni, odciągając śluzówkę oraz wizualnie – po ilości zmarszczek na ustach.
Im bardziej jest wyraźny rysunek, tym więcej preparatu możemy użyć bez obawy o nienaturalny efekt. Dlatego proponuję wykorzystywać to kryterium dla oceny limitu powiększania [zdjęcia u dołu]. Jeżeli przekroczymy tę anatomiczną rezerwę pojemności, mamy większe ryzyko niekontrolowanego zachowania preparatu oraz wystąpienia nienaturalnego efektu końcowego [zdj. prawe górne].
Trudne usta
Kolejnym wyzwaniem dla zabiegowca są tzw. trudne usta – ze śluzówką ściętą pod spód, sztywnym konturem, mało wyraźnym rysunkiem czerwieni. Pacjentki o tym typie ust często się zgłaszają do naszych gabinetów w celu uwydatnienia czerwieni wargowej. Bardzo często cechą towarzyszącą jest długa skóra części wargi górnej. W tym przypadku najlepszym rozwiązaniem może być chirurgiczny zabieg Lip Lift.
Pacjentki przynoszą zdjęcia dużych ust, które im się podobają i proszą zabiegowców o powiększenie jak na zdjęciu. Lecz w praktyce okazuje się, iż kwas hialuronowy powoduje inne efekty niż oczekuje pacjent. Kolejne mililitry kwasu hialuronowego niestety nie powodują dalszego wywinięcia czerwieni wargowej, lecz wyolbrzymiają skórę nad czerwienią wargową. Staje się ona nabrzmiała, dominuje nad śluzówką czerwieni wargowej.
Przy pracy z tym trudnym typem ust najpierw trzeba pacjentce uświadomić, że będzie to długi proces powiększania ust, wizyty co 4-6 miesięcy. Rozmiar docelowy ust może się okazać nie tak duży, jak ona sobie wymarzyła. Jest to uwarunkowane wyjściową anatomią jej ust. Z moich obserwacji wynika, iż ryzyko wystąpienia błędów przy modelowaniu tego typu ust jest większe przy użyciu kaniuli, jak również przy podaniu dużej objętości kwasu hialuronowego >0,5 ml/wargę.
Istotne jest podanie niewielkiej ilości kwasu hialuronowego o niższym stopniu gęstości i zdolności wiązania wody podśluzówkowo igłą. Użycie zbyt twardego, mało elastycznego preparatu wiąże się z jego głębszym podaniem (w mięsień okrężny ust). Ułatwia to podciąganie kwasu przez mięsień w kierunku skóry i w taki sposób powstaje nabrzmiała skóra górnej wargi.
Obserwować zachowanie ust
Aby nie doprowadzić do tego stanu, musimy obserwować zachowanie ust z wizyty na wizytę. Wypełniać kontur należy do momentu pojawienia się 2-3 mm białego wałka nad czerwienią wargową. Napięcie śluzówki i zatarcie rysunku czerwieni sugerują o kończącej się bezpiecznej pojemności ust, wtedy trzeba jeszcze zaczekać z kolejnym zabiegiem. Dalsze podanie preparatu grozi nabrzmieniem skóry wokół ust. Należy unikać nadmiernego konturowania ust oraz ograniczyć techniki z wkłuciem przez skórę (aby zminimalizować pozostawienie kwasu w skórnej części warg przy wycofywaniu igły).
Jeżeli już wystąpił nadmiernie szeroki biały wałek nad czerwienią, nie należy kontynuować powiększania ust. Trzeba użyć hialuronidazy (proszę zwrócić uwagę że produkt ten jest stosowany w świetle obecnych przepisów off-label) w miejscu nadmiernego obrzęku i dopiero po 2 tygodniach zaaplikować kwas. W tym przypadku zastosowałam 112 IU hialuronidazy, następnie z odstępem 6 miesięcy dwukrotnie wykonałam iniekcję kwasu hialuronowego, nie przekraczając 0,5ml/wargę.
Analiza anatomii i profilu ust
Warto przed wykonaniem zabiegu przeanalizować powierzchniową anatomię ust pacjentki. Jeżeli łuk Kupidyna jest spłaszczony – postarać się zaznaczyć kolumienki rynienki podnosowej i skumulować preparat przyśrodkowo, tuż pod kolumienkami. Jeżeli pacjentce podoba się podział dolnej wargi na dwie poduszeczki, to możemy je podkreślić, nie podając preparatu w bruzdę środkową. Unikajmy ujednolicenia objętości środkowej i bocznych części warg, co w efekcie prowadzi do nieatrakcyjnego kształtu parówki.
Konieczna jest ocena profilu ust pacjentki. Jeżeli któraś z warg jest wyraźnie cofnięta, możemy to skorygować podając kwas hialuronowy. Nie trzeba zapominać, iż pracujemy z żywą tkanką ludzką. Jeżeli mamy zamiar zmieniać kształt, to trzeba robić to stopniowo, małymi depozytami w miejscu niedoboru objętości, co kilka miesięcy, dając możliwość preparatowi ułożyć się, a tkance rozciągnąć i przebudować się. Na potwierdzenie tego pokazuję 2-letnią pracę nad zmianą kształtu dolnej linii wargi górnej. Zaobserwowałam również, iż powiększanie ust nie tylko wyrównuje powierzchnię ust, lecz poszerza odstęp między kolumienkami rynienki podnosowej [zdjęcie obok]. Warto to uwzględnić podczas planowania zabiegu.
Dużo nie znaczy lepiej
Niestety coraz częściej zgłaszają się do nas pacjenci po już wykonanych zabiegach powiększania ust. Większość tych kobiet prosi o podanie kolejnego kwasu hialuronowego w celu wyrównania powstałej asymetrii i zniekształcenia. Niestety w moim przekonaniu bardzo ciężko jest skorygować takie usta kolejnymi mililitrami kwasu. Dlatego wybieram dłuższą drogę: wykonuję rozpuszczanie kwasu hialuronowego hialuronidazą, a po 14 dniach wykonuję iniekcję kwasu hialuronowego [zdj. z lewej – przed, z prawej – po korekcie].
Różnorodność kształtów ust jest bardzo duża. Powiększając usta warto pamiętać zasadę dużo nie znaczy lepiej. Zagrajmy kształtem ust, podkreślając atuty wyjściowych cech anatomii. Lepiej wydobyć indywidualność naszych pacjentów, niż robić klonowanie nabrzmiałych dużych warg, które dla słowiańskiego typu urody nie są pisane przez naturę.
Zdjęcia pochodzą od autorki
Natalia Romanowska
Absolwentka Białoruskiego Państwowego Uniwersytetu Medycznego w Mińsku (lekarz chirurg) oraz Akademii Medycznej w Białymstoku (lekarz rodzinny), certyfikowany lekarz medycyny estetycznej. Właścicielka specjalistycznego gabinetu medycyny estetycznej “Plastyka Twarzy” w Białymstoku.
