Lipoliza iniekcyjna – Intralipoterapia

Zza okna coraz śmielej przebijają się wiosenne promienie słoneczne, które skłaniają naszych klientów do zadbania o sylwetkę. Oczekują oni zabiegu który da szybkie i trwałe rezultaty. Idealnym zabiegiem spełniającym te wymagania jest lipoliza iniekcyjna – intralipoterapia.

Co to jest lipoliza iniekcyjna?

Lipoliza iniekcyjna jest to zabieg polegający na redukcji zlokalizowanych skupisk tkanki tłuszczowej poprzez dotkankowe iniekcje związków chemicznych zapoczątkowujących niszczenie adipocytów. Jest on mało inwazyjny i bezpieczny. Jest bardzo dobrym sposobem walki z podwójnym podbródkiem, zbędnymi boczkami, czy cellulitem.

Pierwsze wzmianki o zabiegu można spotkać w literaturze z 1988r., gdzie doktor Sergio Maggiori Maggiori na 5. Kongresie Mezoterapii w Paryżu przedstawił rezultaty wstrzyknięcia fosfatydylocholiny w żółtaki wokół oczu u swoich pacjentów, którego efektem było znaczne zmniejszenie zmian chorobowych. Dopiero w 2002r.doktor Franz Hasengschwandtner, właściciel kliniki żywienia i odchudzania w Austrii, zaczął podawanie mieszanki fosfatydylocholiny z deoksycholanem, oraz kompleksem wit. B w celu redukcji tkanki tłuszczowej.

Rezultaty były zadowalające, dlatego też w kolejnych latach udoskonalano podawane mieszanki w celu osiągnięcia jak najlepszych efektów z jak najmniejszą możliwością powstania efektów ubocznych. Jednak zanim preparaty te trafiły w ręce zabiegowców znajdowały zastosowanie w dożylnym leczeniu zaburzeń lipidowych.

Na jakiej zasadzie działa lipoliza?

W terminologii biologicznej lipoliza oznacza hydrolizę triglicerydów. Dzieli się ona na lipolizę wewnątrzkomórkową, przeprowadzoną przez lipazy hormonozależne i zewnątrzkomórkową, zapoczątkowana przez lipazy lipoproteinowe i kontrolowaną najprawdopodobniej przez insulinę. Proces prowadzi do powstania kwasów tłuszczowych i glicerolu, które uwolnione do krwi wychwytywane są przez większość tkanek (z wyjątkiem mózgu i erytrocytów), a następnie estryfikowane lub utleniane, jako główne źródło energetyczne, do CO2 i H2O.

Opisywany proces jest odwracalny – niewykorzystane nadwyżki wolnych kwasów tłuszczowych mogą powtórnie przekształcić się w trójglicerydy w dowolnie adaptowanej komórce, która zmieni się z pre-adipocytu w komórkę tłuszczową. To właśnie dlatego walka z nadmiernym otłuszczeniem tkanek jest niezwykle trudna i w większości przypadków kończy się efektem jo-jo.

Dopiero mieszanka fosfatydylocholiny oraz deoksycholanu sodu skutecznie indukuje lipodestrukcję w strefach wytypowanych do zabiegu. W miejscu wstrzyknięcia preparatu powstaje zamierzony i kontrolowany stan zapalny tkanki tłuszczowej. ‘’Obrzęknięte’’ komórki uwalniają trójglicerydy. Rozłożone tłuszcze trafiają do krwiobiegu – następnie do wątroby gdzie są metabolizowane i dochodzi do ich rozkładu oraz wydalenia z organizmu.

Fosfatydylocholina – mechanizm działania

FOSFATYDYLOCHOLINA PPC jest to lecytyna – fosfolipid pozyskiwany z soi. W swoim składzie zawiera nasycone kwasy tłuszczowe: oleinowy, stearynowy oraz palmitynowy. Można ją znaleźć w prawidłowo działającej wątrobie. Fosfatydylocholina wpływa na reakcje immunologiczne na poziomie komórkowym – przekształca naturalny tłuszcz i cholesterol w łatwiejsze do metabolizowania formy.

Szczegółowy proces mechanizmu działania nie jest dokładnie poznany. W literaturze wymienia się cztery teorie na ten temat.

1. Stymulacja lipolityczna – rosyjscy badacze podawali doustnie duże dzawki fosfatydylocholiny chorym z niewydolnością serca i cukrzycy typu 2, udowodniono zmniejszenie insulino oporności. Badacze wysnuli teorię o poprawie wiązania cząsteczki insuliny z receptorami błonowymi (stymulacja lipolityczna).
2. Promowanie formowania lipaz lipoproteinowych przez fosfatydylocholinę – pobudzenie zewnątrzkomórkowej aktywności lipolitycznej i ułatwienie kwasom tłuszczowym i glicerolowi wnikanie do adipocytów w celu syntezy tri glicerydów.
3. Podobieństwo fosfatydylocholiny do fosfolipidów wewnątrzcytoplazmatycznych (brak publikacji). Według tej teorii fosfatydylocholina wnika do adipocytów, gdzie fosfolipidy które wchodzą w skład błon komórkowych adipocytów ulegają hydrolizie, działając niejako przekaźnik w hamowaniu fosfodiesterazy i pobudzaniu lipaz w środku adipocytów.
4. Emulgowanie triglicerydów – teoria ta mówi o potencjalnej zdolności fosfatydylocholiny do emulgowania wewnątrzwakuolarnych triglicerydów co za tym idzie zwiększenie ich objętości. Opierając się na prawie Michaelisa-Menten, autor twierdzi, że fosfolipidy i micele triglicerydów uformowane w wewnatrzcytoplazmatycznych wakuolach adipocytów mogą spowodować przyspieszenie reakcji katalitycznej lipazy wewnatrzadipocytarnej. Jednak prawo Michaelisa-Menten można zastosować na poziomie jelitowym, inaczej dzieje się w adipocytach. Teoria ta opiera się na badaniach przeprowadzonych na leku Liposom Forte.

Teorii działania fosfatydylocholiny jest wiele, a piśmiennictwo jest niepełne, jednak dane w nich zawarte mogą prowadzić do teorii pośredniego działania liposyntetycznego.

DEOKSYCHOLAN SODU DOC – (główny składnik soli kwasów żółciowych) działa na komórki tłuszczowe jak detergent. Poprzez rozerwanie błon komórkowych adipocytu rozpoczyna szereg reakcji, których efektem jest redukcja tkanki tłuszczowej.

Tłuszcz zawarty w organizmie człowieka po podaniu do niego mieszaniny fosfatydylocholiny z deoksycholanem sodu odpowiada za powstanie miejscowego stanu zapalnego, co doprowadza do uszkodzenia, lub zniszczenia błony komórkowej adipocytów, co skutkuje ostatecznym zniszczeniem tkanki tłuszczowej

Wskazania do zabiegu

• Podwójny podbródek
• Nadmiar tkanki tłuszczowej w okolicy brzucha, ud, bioder itp.
• Pojedyncze i mnogie tłuszczaki
• Zniekształcenia po liposukcji
• Modelowanie sylwetki

Czego możemy się spodziewać po wykonaniu zabiegu?
Po zabiegu lipolizy iniekcyjnej możemy spodziewać się utraty min 5– 10 cm w obwodzie. Ilość utraconych centymetrów uzależniona jest od ilości wykonanych zabiegów.

Jaka jest częstotliwość wykonywania?
Zabieg wykonuje się co około 3 -6 tygodni w serii min 3 zabiegów przy małym nagromadzeniu tkanki tłuszczowej, 6 zabiegów przy większym nagromadzeniu tłuszczu.

Przeciwwskazania

• ostre choroby nerek i wątroby
• cukrzyca
• zaburzenia krzepliwości
• stałe stosowanie aspiryny lub innych leków przeciwzakrzepowych
• ciąża, karmienie piersią
• choroby autoimmunologiczne
• ostre infekcje
• znaczna otyłość( BMI>35)
• niewyrównane schorzenia tarczycy
• gorączka

Obecnie na rynku jest dostępnych wiele preparatów o działaniu lipolitycznym. Skąd mamy wiedzieć jakie wybrać ? Poniżej przedstawiamy bezpieczne, rekomendowane produkty.

Dermaheal LL – to pobudzający spalanie tkanki tłuszczowej koktajl o działaniu wyszczuplającym i antycellulitowy. Dzięki zawartości czynników wzrostu i białek biomimetycznych wspomaga rozpad komórek tłuszczowych, likwiduje cellulit. Napina skórę, czyniąc ją bardziej jędrną i sprężystą. Może być stosowany na całe ciało, a także przy redukcji podbródka, przywracając napięty owal twarzy.
Mesoline Slim – gwarantuje efekt rozpuszczenia tłuszczu, poprawia wygląd skóry – zwiększa jej elastyczność i nadaje jej aksamitnej gładkości. Przeznaczony jest dla osób, które bezskutecznie walczą z podwójnym podbródkiem, tłuszczakami oraz miejscowymi depozytami tłuszczu.
SRS Body Fit – składniki w tym preparacie mają działanie lipolityczne, umożliwiają użytkownikowi wymodelowanie sylwetki pacjenta. Dzięki wysokiej aktywności enzymatycznej preparat ten jest niezwykle skuteczny, jako że ułatwia skórze absorbcję składników aktywnych. Ponadto poprawia jędrność skóry, zmniejsza ilość toksyn w organizmie , uwalnia energię z tłuszczu pacjenta, zmniejsza widoczność tkanki tłuszczowej oraz redukuje cellulit.
Mesohyal L-Karnityna – to roztwór o działaniu antycellulitowym zawierający L-Karnitynę z kwasem hialuronowym. Stymuluje metabolizm tłuszczów i walczy z problemem cellulitu zbitego. Działa intensywnie nawilżająco.
SRS Fosfatydylocholina – po odpowiednim zaaplikowaniu preparatu możliwe jest wywołanie reakcji enzymatycznej, ułatwiającej rozpuszczenie tłuszczy poprzez produkcję mikroskopijnych monoglicerydów, które transportowane są do wątroby i metabolizowane przez proces beta-oksydacji. Usuwa nadmiar tkanki tłuszczowej oraz kształtowanie sylwetki pacjenta, redukcja fałd brzusznych oraz nadmiaru tłuszczu nagromadzonego w górnej części ramion, podudziach, udach, pośladkach, kolanach, plecach.
L-Karnityna – jest niezbędnym składnikiem umożliwiającym prawidłowe dostarczenie długiego łańcucha kwasów tłuszczowych do mitochondriów celem przeprowadzenia b-oksydacji. Z uwagi na ten fakt spełnia ona istotną rolę w procesie katabolizmu lipidów oraz produkcji energii przez organizm. Karnityna umożliwia specjalistom usunięcie z ciała nadmiaru cellulitu i tkanki tłuszczowej

Z myślą zatem o naszych wymagających klientach dążących do szczupłej sylwetki, poszukujących bezpiecznej alternatywy do zabiegu liposukcji możemy z całą śmiałością zaproponować małoinwazyjny zabieg jakim jest lipoliza iniekcyjna.
Musimy jednak zawsze pamiętać, że jest to metoda modelowania sylwetki, a nie metoda odchudzania. Stosuje się ją przy miejscowym nagromadzeniu tkanki tłuszczowej np. w miejscach trudnych do wyćwiczenia. Dlatego też pamiętajmy, że osoby z dużą otyłością nie są dobrymi kandydatami do zabiegu.

mgr Marta Dymek-Gładyszewska, kosmetolog, szkoleniowiec Dermatic Aesthetic Academy

Absolwentka Uniwersytetu Medycznego w Łodzi na wydziale farmaceutycznym ukończony tytułem mgr kosmetologii. Szkoleniowiec w Dermatic Aesthetic Academy, członek Krajowej Izby Kosmetologii, właścicielka gabinetu.

Jej pasją są zabiegi z dziedziny kosmetologii i medycyny estetycznej. Specjalizuje się w zaawansowanych procedurach estetycznych, propagujących jednocześnie bezpieczne i holistyczne podejście do pracy z pacjentem. W wolnej chwili pisze specjalistyczne artykuły skierowane do profesjonalistów z branży beauty.

Piśmiennictwo
1. Bechra FG, Sand M, Hoffman K, et al. Fat tissue after lipo lysis of lipomas: a histopathological and immunohistochemical study. J Cutan pathol 2007; 34: 552-557
2.Praca zbiorowa pod red. Waldemara Placka, Dermatologia estetyczna; Termedia wyd 1, 2016: 187-194
3.B. Mamciarz, D. Prandecka, Medycyna estetyczna w praktyce, tom1, Medical Education, wyd1, 2010: 133-143