Chirurgia plastyczna i medycyna estetyczna to dwa odmienne pojęcia, choć przez wielu, niestety nawet lekarzy, są stosowane zamiennie. Obie te dziedziny mają diametralnie odmienną historię i definicję. A dodatkowo kompetencje lekarzy obu z nich są całkowicie różne.
dr n. med. Małgorzata Kolenda
Kiedy mówimy „medycyna estetyczna” zwykle mamy na myśli zabiegi upiększające w zakresie twarzy. Natomiast chirurgia plastyczna kojarzy się większości z niwelowaniem zmarszczek, powiększaniem piersi czy odsysaniem tkanki tłuszczowej. I tak już jest jeden plus, że rozumiemy iż medycyna estetyczna wiąże się z zabiegami bardziej powierzchownymi w zakresie skóry i tkanki podskórnej. A chirurgia plastyczna jest dziedziną poważniejszą i zajmuje się operacjami często wykonywanymi w znieczuleniu ogólnym i wymagającymi dłuższego okresu rekonwalescencji.
Co znajdziesz w artykule?
Czym jest chirurgia plastyczna?
Początki chirurgii plastycznej sięgają okresu wojen światowych w Europie. Wielu żołnierzy po zakończeniu wojny było okaleczonych i wymagali zabiegów rekonstrukcyjnych w celu uzyskania prawidłowej funkcji poruszania się czy wykonywania codziennych czynności.
Z tej właśnie potrzeby rozwinęła się szeroka gałąź chirurgii plastycznej zajmująca się rekonstrukcją i chirurgią ręki. Druga wojna światowa, w której pojawiły się zarówno broń palna jak i chemiczna, spowodowała znaczny postęp w leczeniu oparzeń.
Inne działy chirurgii plastycznej to chirurgia rekonstrukcyjna szczególnie dotycząca leczenia chirurgicznego zmian urazowych czy nowotworowych.
Przykładem jest odtworzenie piersi u kobiet po mastektomiach czy też rekonstrukcja owłosienia głowy po oparzeniu.
To właśnie chirurdzy plastycy zajmują się również leczeniem wad wrodzonych u dzieci głównie w zakresie czaszki i twarzy. Jest to więc bardzo szeroki wachlarz zabiegów operacyjnych.
Najmłodszą dziedziną wchodzącą w skład chirurgii plastycznej jest chirurgia estetyczna. Tutaj mamy na myśli zabiegi chirurgiczne poprawiające urodę jak korekcja krzywego nosa, korekcja opadających powiek czy zabiegi w zakresie piersi i brzucha.
Aby zostać specjalistą chirurgii plastycznej należy przejść kilkuletnie szkolenie w ramach specjalizacji i zdać państwowy egzamin specjalizacyjny. Szkolenie to jest długie, a w trakcie jego trwania każdy musi wykonać wiele zabiegów ze wszystkich wymieniowych wyżej działów.
Nie da się porównać chirurgii plastycznej z medycyną estetyczną.
Bowiem ta ostatnia to stosunkowo młoda dziedzina, która pojawiła się w chwili odkrycia toksyny botulinowej w 1989 roku. Zajmuje się ona głównie upiększaniem i poprawianiem niedoskonałości szczególnie w zakresie twarzy. W wykonywanych zabiegach nie wykorzystuje się skalpela jako podstawowego narzędzia każdego chirurga.
Do najczęściej wykonywanych zabiegów zaliczamy wszelkiego rodzaju pilingi, zabiegi stymulujące skórę, poprawiające jej jędrność jak również koloryt. Są to działania, których celem jest zniwelowanie zmarszczek, bruzd czy fałdów skóry twarzy, poprawienie jej konturów, a w konsekwencji poprawienie wyglądu i uzyskanie efektu odmłodzenia.
Jeżeli rozważalibyśmy porównanie obu tych dziedzin to musimy przytoczyć tylko różnice pomiędzy nimi.
Chirurgia plastyczna a medycyna estetyczna
Chirurgia plastyczna czy jej dziedzina chirurgia estetyczna to działania konkretne, wymagające skalpela, sali operacyjnej, instrumentarium i różnych technik operacyjnych. Dzięki tym zabiegom możemy uzyskać znaczny i długotrwały efekt pooperacyjny. Niektóre zabiegi można wykonać w znieczuleniu miejscowym, jednak większość z nich wymaga znieczulenia ogólnego.
Na pewno każda procedura wiąże się z pozostawieniem blizn, oczywiście w miejscach jak najmniej widocznych. Także konieczny jest kilkudniowy lub nawet kilkunastodniowy okres rekonwalescencji.
Pacjenci mają często konkretne potrzeby, których nie da się inaczej skorygować jak właśnie zabiegiem chirurgicznym. Przykładem jest chęć posiadania większych piersi czy mniejszego i bardziej prostego nosa. W tych przypadkach nikt nie ma wątpliwości, że musi to być zabieg przeprowadzony przez specjalistę chirurgii plastycznej.
Medycyna estetyczna natomiast stanowi doskonałe uzupełnienie chirurgii estetycznej. W latach 90. XX wieku oprócz toksyny botulinowej pojawiły się również preparaty najpierw z kolagenem, a później z kwasem hialuronowym. Te ostatnie stosowane są dziś na bardzo dużą skalę.
Na rynku jest dostępna olbrzymia gama preparatów kwasu hialuronowego, które powszechnie są stosowane w wielu gabinetach w celu konturowania twarzy, nawilżania skóry twarzy, dekoltu czy rąk.
W kolejnych latach zaczęto wprowadzać lasery o bardzo szerokim spektrum, urządzenia do termostymulacji, radiostymulacji, preparaty pilingujące, preparaty do mezoterapii itd. Jest to więc dziedzina rozwijająca się bardzo dynamicznie.
Medycyną estetyczną – ponieważ do dziś nie ma takiej specjalizacji – zajmują się lekarze dermatolodzy, okuliści, chirurdzy, interniści czy nawet lekarze bez specjalizacji.
Kult młodości
W obecnych czasach każdy chce wyglądać pięknie i młodo. Kult młodości szczególnie zauważalny jest w mediach społecznościowych.
Zabiegi z zakresu medycyny estetycznej stały się więc bardzo popularne, nie tylko wśród osób starzejących się, lecz głównie wśród młodych. Kobiety poprawiają kształt ust, dbają o kolor skóry, jej jędrność i nawilżenie. Tu mamy więc szerokie możliwości działania profilaktycznego.
Nasze babcie mogły skorzystać tylko z szarego mydła i kremu Nivea. Z biegiem lat ilość i różnorodność kosmetyków wzrosła w sposób geometycznych. Ale wiemy, że kosmetyki działają tylko powierzchwnie. Każdy nałożony krem na twarz zmyjemy wraz z makijażem wieczorową porą.
Podawanie w formie zastrzyków kwasu hialuronowego w celu powiększenia ust czy delikatnego zniwelowania zmarszczek nie jest niczym złym. Dzięki takim zabiegom przez wiele lat możemy utrzymać naszą skórę w bardzo dobrej kondycji.
Jeżeli zaistnieje potrzeba większych zmian, to korzysta się z zabiegów chirurgicznych. Medycyna estetyczna nie zastąpi skalpela i nie usunie nawisu skóry opadających powiek czy tzw. chomików przy obwisłych policzkach, jak również nie napnie wiotkiej i pomarszczonej skóry szyi.
Często po zabiegu czysto chirurgicznym zalecana jest dalsza opieka kosmetologów czy lekarzy medycyny estetycznej. Zabiegi te zaleca się jako uzupełnienie pooperacyjne.
Lecz z drugiej strony, zabieg chirurgiczny polegający na wycięciu nadmiaru skóry, przesunięciu konturów twarzy i napięciu skóry, nie poprawi jej struktury, konsystencji i nawilżenia. Często więc po zabiegu czysto chirurgicznym zalecana jest dalsza opieka kosmetologów czy lekarzy medycyny estetycznej. Zabiegi te zaleca się jako uzupełnienie pooperacyjne. A kontynuowane systematycznie na pewno pozwolą na długo cieszyć dobry stanem i przedłużą efekt samej operacji.
Zabiegi z tej dziedziny nie wymagają specjalnego przygotowania ani długotrwałej rekonwalescencji. Po nakłuciach czy laseroterapii przez kilka dni nie wygląda się „wyjściowo”, ale dobry makijaż pozwoli na zakamuflowanie mankametów.
Nie stanowią konkurencji
Podsumowując, obie dziedziny nie stanowią dla siebie konkurencji. Są doskonałym uzupełnieniem oraz pozwalają potencjalnym pacjentom dokonać najlepszego dla siebie wyboru.
Obowiązkiem każdego lekarza – obojętnie czy jest to chirurg plastyk czy lekarz medycyny estetycznej – jest przekazanie rzetelnej informacji. Podczas pierwszej konsultacji należy dowiedzieć się jakie są oczekiwania pacjenta, co chce poprawić w swoim wyglądzie oraz jakich efektów oczekuje. Naszym celem jest poinformować go o możliwościach różnych mniej czy bardziej inwazyjnych zabiegów by te oczekiwania osiągnąć.
Obie dziedziny nie stanowią dla siebie konkurencji. Są doskonałym uzupełnieniem oraz pozwalają potencjalnym pacjentom dokonać najlepszego dla siebie wyboru.
Uczciwość i rzetelność naszych informacji pozwoli pacjentowi dokonać właściwego wyboru. Dlatego też często chirurdzy plastycy współpracują z lekarzami medycyny estetycznej by mieć możliwość zaoferowania swoim pacjentom pełnej oferty, aby osiągnąć cel i uzyskać oczekiwany efekt końcowy.
dr n. med. Małgorzata Kolenda
Chirurg plastyk i chirurg ogólny. Współpracuje z Kliniką Kolasiński od 1994 roku. Prezes Polskiego Towarzystwa Chirurgii Odtwórczej Włosów.
