Co znajdziesz w artykule?
Trychologia to dziedzina kosmetologii i medycyny, która rozwija się bardzo szybko. Spowodowane jest to zwiększającą się ilością osób z problemami skóry głowy i włosów, z którymi zgłaszają się klienci oraz pacjenci w gabinetach dermatologicznych, czy trychologicznych. Ciągły rozwój powoduje, że sięgamy po nowe substancje aktywne. Wdrażamy coraz to nowsze procedury zabiegowe, stosujemy najnowsze techniki oraz wykorzystujemy nowe sprzęty w trychologii.
dr n. med. Marta Bednarek
Nowością są nowatorskie metody podawania leków miejscowych do mieszków włosowych, które wydają się bardzo obiecujące.
Nowe podejście do mikroigieł obejmujące użycie pustych mikroigieł oraz rozpuszczające mikroigły do podawania substancji wydaje się obiecujące
Mikroigłowanie to powszechna procedura stosowana do odmładzania i leczenia skóry, usuwania rozstępów i blizn. A także w terapiach problematycznej skóry głowy i problemu wypadania włosów. Procedura zwiększa penetrację substancji poprzez tworzenie mikrokanałów w górnej warstwie skóry i skóry właściwej.
Mikroigły są produkowane jako pełne, puste w środku, powlekane lub rozpuszczalne. Dermatologia stosuje głównie stałe mikroigły, które różnią się głębokością penetracji lub liczbą mikroigieł w zależności od urządzenia. Dla owłosionej skóry głowy optymalna głębokość wynosi od 1,2 do 1,5 mm.
W 2014 roku Chandrashekar i wsp. jako pierwsi zgłosili skuteczne leczenie dwojga pacjentów z łysieniem plackowatym (AA) opornych na miejscowe leczenie mezoterapią mikroigłową. A następnie miejscowo zastosowali acetonid triamcynolonu. Jha i in. znaleźli statystycznie istotną różnicę w pull teście. A także stosunku włosów końcowych do włosa welusowego u pacjenta po terapii mikroigłą i osoczem bogatopłytkowym (PRP) w połączeniu z miejscowym minoksydylem w porównaniu z samym PRP lub samym minoksydylem .
Mikroigły są produkowane jako pełne, puste w środku, powlekane lub rozpuszczalne. W dermatologii stosuje się głównie stałe mikroigły, które różnią się głębokością penetracji lub liczbą mikroigieł w zależności od urządzenia.
Mezoterapia to technika polegająca na śródskórnych wstrzyknięciach leków lub mieszanki witamin. Moftah i wsp. odnotowali dobrą poprawę u kobiet z łysieniem o charakterze hormonozależnym (FPHL) w porównaniu z mezoterapią zawierającą dutasteryd preparat (dutasteryd 0,5 mg, biotyna 20 mg, pirydoksyna 200 mg i D-pantenol 500 mg) do normalnej soli fizjologicznej.
Niedawno mezoterapia minoksydylem-finasterydem mieszanka
(1 ml minoksydylu 0,5%, 1 ml finasterydu 0,05%, 2 ml biotyny 5 mg/ml i 2 ml D‐pantenol 50 mg/ml) wykazał doskonałą odpowiedź w odrastaniu włosów, gdy był stosowany jako terapia uzupełniająca w leczeniu pacjenta z łysieniem androgenowym (AGA).
Rozpuszczalne mikroigły (DMN) to mikroskopijne igły kapsułkujące leki uwalniają lek do skóry, gdy polimery igieł ulegają całkowitej degradacji po włożeniu. Ta technologia została zbadana pod kątem leczenia zmarszczki poprzez dostarczanie kwasu askorbinowego, dostarczającego kapsaicynę do leczenia świądu i leczenie keloidów Re-188. Ale jeszcze niewykorzystane u ludzi do leczenia wypadania włosów.
Rozpuszczalne mikroigły (DMN) to mikroskopijne igły kapsułkujące leki uwalniają lek do skóry, gdy polimery igieł ulegają całkowitej degradacji po włożeniu.
Shaman i wsp. donieśli o zwiększonej ekspresji szlaku kateniny Wnt/b i indukcji odrastania włosów po zastosowaniu powlekanych kwasem walporowym rozpuszczanie mikroigieł u myszy [18].
Radiofrekwencja może usprawnić dostarczanie miejscowego Minoxidilu na skórę głowy
Ablacja komórek za pomocą częstotliwości radiowych (RF) wykorzystuje mikroelektrody do przepuszczania naprzemiennie prądu elektrycznego przez skórę o częstotliwości 100–500 kHz. Jony w komórki sąsiadujące z mikroelektrodami wibrują, gdy podążają za zmianą elektryczności kierunku prądu. To skutkuje wytwarzaniem ciepła, parowaniem wody, ablacją komórek i ostatecznie zranieniem skóry.
Prawdopodobnie mechanizmem jest aktywacja szlaku kateniny Wnt/b. Rana związana z urazem termicznym może również powodować powstanie włosów. Regeneracja poprzez stan zapalny, który zwiększa przepływ krwi, mieszków włosowych unaczynienie, komórki zapalne i cytokiny.
Ablacja komórek za pomocą częstotliwości radiowych (RF) wykorzystuje mikroelektrody do przepuszczania naprzemiennie prądu elektrycznego przez skórę o częstotliwości 100–500 kHz.
Yu i wsp. wykonali rozszczepienie skóry głowy. Badanie wykorzystujące leczenie skojarzone z mikroigłą frakcyjną o częstotliwości radiowej i 5% miejscowo stosowany minoksydyl u 19 chińskich pacjentów z łysieniem typu męskiego (MPHL). Po 5-miesięcznej kuracji zarówno liczba włosów, jak i ich grubość, były znacznie wyższe na włosach po stronnie terapii skojarzonej w porównaniu ze stroną monoterapii.
Ultradźwięki o niskiej częstotliwości (sonoforeza) poprawiły dostarczanie leku przez skórę głowy
Zastosowanie ultradźwięków na skórę zwiększa jej przepuszczalność (sonoforeza) i umożliwia dostarczanie różnych substancji. Terapie ultradźwiękowe mogą być szeroko rozpowszechnione z podziałem na moc „wysoką” i moc „niską” (częstotliwości ultradźwięków poniżej 100 kHz). Ultradźwięki małej mocy obejmują sonoforezę, sonoporację, terapię genową i gojenie się tkanek.
Mitragotri i in. zastosował ultradźwięki o niskiej częstotliwości (20 kHz) w celu zwiększenia transportu różnych leków o niskiej masie cząsteczkowej (w tym kwasu salicylowego i kortykosteronu). A także białka o dużej masie cząsteczkowej (w tym insuliny, interferonu i erytropoeitynu) przez skórę ludzkich zwłok in vitro.
Wśród wszystkich związanych z USG zjawisk kawitacja jest wywołanym akustycznie powstawaniem i oscylacją pęcherzyków gazu, odgrywają dominującą rolę w sonoforezie. Przezskórne wzmocnienie indukowane ultradźwiękami o niskiej częstotliwości jest nawet 1000-krotnie wyższe niż wywołane terapeutycznymi ultradźwiękami. Zwiększa przepuszczalność skóry do szerokiego zakresu związków terapeutycznych, w tym zarówno cząsteczki hydrofilowe, jak i makrocząsteczki.
Santoianni P i wsp. zastosowali sonoforezę o niskiej częstotliwości in vivo maść metyloprednizolonowa i roztwór cyklosporyny śródskórnie jako kurację częściowego łysienia plackowatego (u 30 pacjentów). Leki podawano trzy razy w tygodniu przez 3 miesiące po sonoforezie (25 kHz) przez 10 minut. Niezwykły odrost włosów zaobserwowano w przypadku obu terapii.
Jonoforeza zwiększa dostarczanie siarczanu minoksydylu zarówno in vivo, jak i vitro
Metoda jonoforezy polega na zastosowaniu niewielkiego prądu elektrycznego (do 0,5 mA/cm²) do zbiornika leku na powierzchni skóry. Elektroda z tym samym ładunkiem, ponieważ substancja rozpuszczona wytwarza siły odpychania, które napędzają cząsteczki substancji rozpuszczonej w poprzek SC w kierunku przeciwnej elektrody ładunkowej.
Zastosowano jonoforezę anodową, aby dostarczyć substancję czynną siarczan minoksydylu (MXS). Ten system dostarczania zwiększył ilość leku docierającego do lejka pęcherzykowego 5-krotnie w porównaniu z dostawą pasywną.
Kiedy jest pole elektryczne zastosowanie roztworu składającego się z naładowanych jonów, naładowane jony są zmuszane do ruchu w kierunku pola. Z powodu sił lepkości całe rozwiązanie przechodzi na przepływ konwekcyjny. Dlatego jonoforeza może zwiększyć penetrację nienaładowanej cząsteczki również w skórę, powodując proces znany jako elektroosmoza.
Zastosowano jonoforezę anodową, aby dostarczyć substancję czynną siarczan minoksydylu (MXS). Ten system dostarczania zwiększył ilość leku docierającego do lejka pęcherzykowego 5-krotnie w porównaniu z dostawą pasywną.
Połączenie ultradźwięków i jonoforezy może przynieść optymalne rezultaty, a penetracja jest 10-krotnie większa niż w przypadku zastosowania którejkolwiek z pojedynczych metod. Ultradźwiękowo wykazano również, że obróbka wstępna zmniejsza opór właściwy skóry, obniżając napięcie. Wymóg dostarczenia określonego prądu podczas jonoforezy obniża moc wymagań i może skutkować mniejszym podrażnieniem skóry.
Połączenie różnych sposobów
dostarczania leków może przynieść lepsze wyniki i nowe podejścia, oceniając łączenie jonoforezy z sonoforezą oraz nanocząstki z mikroigłami lub laserami. Zmiana istniejącego preparatu nośnika leku, takiego jak siarczan minoksydylu w nośnik musujący lub w formule żelu alginianowego lub nakładanie leku na mokro skóry głowy to innowacyjne, proste metody usprawnienia dostarczania leków.
Laseroterapia
znajduje coraz większe zastosowanie w terapiach trychologicznych. W łysieniu niebliznowaciejących, jakim jest łysienie plackowate (Alopecia areata AA), gdzie dochodzi do nadreaktywnosci limfocytów T Laser excimerowy (308 nm) znajduje bardzo duże zastosowanie. Badania prospektywne na 18 osobach z AA wskazały rezultaty aż u 73% osób poddanych tej terapii. Dodatkowo warto zwrócić uwagę, iż wiązka lasera o długości 308 nm hamuje również proces zapalny, który toczy się w skórze, hamując cytokiny prozapalne.
Monochromatyczne światło ekscymerowe (MEL) jest formą wąskopasmowego ultrafioletu B (NB UVB).
Aubin i in. zastosował MEL 308 nm na 54 pacjentach z przewlekłymi chorobami dermatologicznymi, 8 z których cierpiało na AA. Poprawę kliniczną mierzono w zależności od obszaru odrastania włosów, co dało średnią poprawę o 47,5% u pacjentów z AA. Jednak 6-miesięczna obserwacja wykazała zmniejszenie odsetka poprawy klinicznej do 23,7%. Skutki uboczne ograniczały się do pęcherzy, łuszczenia się i rumienia.
Warto zauważyć, że Aubin i in. wykorzystali jedną trzecią średniej skumulowanej dawki i jedną trzecią liczby zabiegów zwykle stosowanych w standardowym NB UVB w światłolecznictwie.
Laser diodowy (904 nm) jest używany w trychologii pulsacyjnie i charakteryzuje się ,niską energią światła (low energy light). Stosowany jest u osób z łysieniem plackowatym obejmującym nie tylko skórę głowy, ale również brwi, rzęsy, czy brodę. Technika ta jest bardzo bezpieczna, bo nie powoduje uszkodzenia skóry, gdyż nie doprowadza do nagrzewania się tkanki.
Próbuje się wykorzystać również laser Nd:YAG. Badacze Yalici-Armagan i Elcin niedawno przetestowali teorię paradoksalnego wzrostu włosów. Uważali, że występuje przy stosowaniu suboptymalnych płynów do depilacji laserowej. Pik lasera neodymowo-itrowo-glinowo-granatowego (Nd: YAG) ustawiono na najniższy poziom fluencji możliwy dla urządzenia (10 J/cm²) i najkrótszy czas trwania impulsu (30 milisekund).
Jednakże różnica w końcowej średniej liczbie włosów między miejscami poddawanymi terapii lasera neodymowo-itrowo-glinowo-granatowego a strefami kontrolnymi – mierzona za pomocą cyfrowego fototrichogramu – nie wykazywała zmian istotnych statystycznie. Wydaje się, że mieszki włosowe mają czas relaksacji termicznej od 20 do 100 milisekund. Badacze postulują, że 30-milisekundowy czas trwania impulsu może być niewystarczający, aby wywołać paradoksalny wzrost włosów.
dr n. med. Marta Bednarek
Absolwentka Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, trycholog, członek ICATA, szkoleniowiec, współtwórczyni Gdańskiej Akademii Trychologii Praktycznej. Prowadząca indywidualną praktykę trychologiczną w Gdańsku.
